Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Duo Reges: constructio interrete. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Satis est ad hoc responsum.

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor;

Hoc sic expositum dissimile est superiori. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?

Quae cum dixisset, finem ille. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Pauca mutat vel plura sane; Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Graccho, eius fere, aequalí? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Hoc non est positum in nostra actione. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.

Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Quod quidem iam fit etiam in Academia. Praeclare hoc quidem. Quod equidem non reprehendo; Non semper, inquam; Immo videri fortasse. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.

Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Pauca mutat vel plura sane; Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Sed quid sentiat, non videtis. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi.

Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Non risu potius quam oratione eiciendum? Igitur ne dolorem quidem. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Efficiens dici potest. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Zenonis est, inquam, hoc Stoici.